Pies- najlepszy przyjaciel człowieka

Pies, to zwierzę, które najbardziej przywiązuje się do człowieka. Będąc pół roku u jednego właściciela, staje się jemu wierny, oddany, wpatrzony jak w obrazek, stara się jak najbardziej przypodobać, popisuje się w celu zwrócenia na siebie uwagi. Takie nagłe oddanie go w inne ręce naraża go na wielki ból i cierpienie, które kończą się dość często jego śmiercią. Przestaje jeść, nie chce ruszyć się z miejsca, nie stara się oswoić z nowym właścicielem, nawet jeśli okazuje się on być dużo lepszym panem od poprzedniego. Dlatego decydując się na zakup psa, trzeba przemyśleć bardzo dobrze, czy to ma sens, czy kiedy ten piękny szczeniaczek dorośnie, nadal będziemy go kochać.


Człowiek jednak też bardzo się przywiązuje do swojego czworonożnego przyjaciela. Poświęca mu dużo czasu, miłość, stara się o jak najlepsze posłanie, jedzenie, chodzi na długie spacery, żeby tylko ich pies był w jak najlepszej kondycji. Nieraz nawet trudno jest zabronić mu wskoczyć na ulubioną kanapę, bo patrząc na jego mordkę od razu ulegamy... „a niech sobie posiedzi dzisiaj”.

Wiadomo, że charakter psa w dużym stopniu zależy od nas samych. Najczęściej otrzymujemy go, kiedy jest jeszcze młody. Pierwsze, co robimy, to dajemy mu jakieś imię, które według nas najbardziej do niego pasuje. Po jakimś czasie zauważamy, że nasz ulubieniec zaczyna na nie reagować. W okresie jego młodości, oprócz zabawy, należy od razu uczyć go podstawowych rzeczy, chodzi tu o zachowanie w różnych sytuacjach. Pierwszy problem, jaki się nasuwa, to jego załatwianie się. Nie łatwo jest go nauczyć, że kiedy chce się załatwić, to musi wyjść na dwór i że musi to jakoś zasygnalizować. Pies nie od razu zrozumie, o co nam chodzi, ale to jest jedna z wielu prób na jakie zostanie wystawiony jego pan. Tutaj ważna jest cierpliwość i zrozumienie. Kolejne przykłady zachowań, to takie jak na przykład siadanie na poświęconym mu miejscu w domu, nie podchodzenie do stołu w czasie jedzenia i odpowiedniego podejścia do obcych ludzi. Wszystko wymaga wysiłku, ale zarówno my uczymy wtedy jego, jak i on nas. Z psem należy obchodzić się jak z dzieckiem. Należy karać za złe zachowanie, ale nie w sposób brutalny albowiem kończy się to nieufnością wobec nas.