Nazwa Rasy:
Terier szkocki
Scottish Terrier (73)
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Teriery mają reputację psów upartych i ostrych. Nie zapominajmy jednak, że ich pierwotnym przeznaczeniem było polowanie. Odwaga, wytrwałość, zadziorność – to były cechy poszukiwane w tej grupie i one były podstawą selekcji. Nic dziwnego, że spotyka się je u dzisiejszych terierów, również u teriera szkockiego.

W wielu krajach uchodzi on za idealnego domownika dla osób oczekujących od psa nie ślepego posłuszeństwa, lecz niezbyt wylewnej partnerskiej przyjaźni. Bywa nonszalancki.

Terier szkocki dobrze się czuje i w mieście, i na wsi. Chociaż nie rozsadza go energia, na pewno spodoba mu się możliwość swobodnego biegania po polach. W czasie poszukiwania np. myszy może obudzić się w nim atawistyczny instynkt myśliwski. Żyjąc w mieście, zadowoli się spacerem do pobliskiego parku. Ale nie musisz oszczędzać jego krótkich nóg. To wytrwały piechur długodystansowiec (jeśli tylko nie zmusza się go do forsownego biegania).

To typowy pies jednego pana. Szanuje jego rodzinę, lecz nie życzy sobie nadmiernego spoufalania się. Jego rezerwa wobec obcych graniczy z mrukliwością.

Ta względna niezależność ma swoje plusy – na przykład nie będzie wył rozpaczliwie, gdy zostanie sam w domu. Ale nie będzie również demonstracyjnie szalał z radości na powitanie swego pana.

Ze względu na jego upór i niezależny charakter nie najłatwiej go ułożyć, mimo że jest pojętny. Nie oczekuj od niego uległości. Kiedy wydasz mu komendę, licz się z tym, że natrafisz na opór. I to nie dlatego, że twój pupil nie rozumie, czego od niego żądasz (jest przecież inteligentny), tylko po prostu nie ma ochoty ciebie słuchać! Ponieważ jednak nie lubi wymówek, może zmienić swoje postępowanie, by ich uniknąć. Ale nie zrobi tego zbyt ochoczo. Dogadasz się z nim, pod warunkiem, że uszanujesz jego niezależność. On na pewno wykryje najmniejszy przejaw twojej słabości i bezwzględnie ją wykorzysta. Ale jeśli wykażesz konsekwencję w postępowaniu, podstawy edukacji przyswoi sobie szybko.

DOWÓD OSOBISTY (na podstawie wzorca)
Grupa: III FCI
Wzrost: 25,4-28 cm
Waga: 8,6-10,4 kg
Głowa: długa, stop lekko zaznaczony, lecz wyraźny. Zęby duże, o doskonałym zgryzie nożycowym (siekacze górne zachodzą nieco przed siekacze dolne, ciasno do nich przylegając). Dopuszczalny jest też zgryz cęgowy, kiedy siekacze górne i dolne są ustawione w jednej linii
Uszy: szpiczaste, sterczące, osadzone na szczycie czaszki
Tułów: mocny, umięśniony, dość krótki, z wyraźnym kłębem, korpus szeroki, klatka piersiowa głęboka, wyraźne przedpiersie
Grzbiet: krótki i bardzo umięśniony
Kończyny przednie: proste, kościec bardzo mocny, łapy duże o dobrze wysklepionych zwartych palcach
Kończyny tylne: dobrze kątowane, uda i podudzia bardzo umięśnione
Ogon: średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi niczym marchewka. Noszony jest prosto ku górze lub lekko zakrzywiony nad grzbietem.
Szata: zwarta. Włos okrywowy gęsty i szorstki, twardy, prosty. Podszerstek krótki, gęsty, miękki. Całość dobrze chroni przed kaprysami pogody
Umaszczenie: czarne, pszeniczne lub pręgowane w różnych odcieniach